perjantai 21. kesäkuuta 2013

آدونیس روشنفکر برجسته عرب
 
اعراب نمی‌توانند از راه دین سیاسی شده به قدرت برسند
پارسینه- گروه فرهنگی: آدونیس شاعر نام آشنای سوری که در سالیان اخیر بارها نام وی در فهرست پیش‌بینی‌های کسب جایزه نوبل ادبی قرار داشته است، از شاعران مستقلی است که نمونه آن کمتر در جهان کنونی یافت می‌شود و همواره در نوگرایی در صدر روشنفکران عرب بوده است. وی اخیرا در مصاحبه‌ای با روزنامه عُکاظ، چاپ عربستان، انجام داده است و به پاسخ درباره اشعار و سبک و سیاق شاعری خود پرداخته است.
همچنین در این مصاحبه آدونیس به مخالفت‌های خود با قدرت گرفتن گروه‌های تروریستی در سوریه نیز پرداخته و دلایل عدم حمایت از آنها را بیان کرده است. این مصاحبه با عنوان «شعر گفتن یعنی متجدد بودن» در تازه‌ترین شماره فصلنامه «نگاه نو» منتشر شده است.
در ادامه بخشی از سخنان آدونیس در این گفتگو را می‌خوانید:
*‌ من در هدف‌ها با مخالفان حکومت سوریه و کلا طرفداران بهار عربی اختلافی ندارم، اختلاف من در وسیله است. من از نخستین کسانی بودم که بیانیه روشنفکران مخالف را امضاء‌کردم، اولین بیانیه را که از دمشق صادر شد. همچنین از اولین کسانی بودم که از جنبش تحول‌خواه تونس و مصر حمایت کرد. درباره نظام سوریه و ضرورت تغییر در آن بسیار نوشته‌ام. اما از اینکه دیدم این نیروها از فعالیت در چارچوب مسالمت آمیز دموکراتیک مردمی مدنی به خشونت و سلاح دست بردند جا خوردم.... استفاده از خشونت مسلحانه، درخواست دخالت سیاسی و نظامی بیگانگان، گفتمان دینی مذهبی که در آن امر سیاسی با امر دینی طوری در هم می‌آمیزد که کاملا با آزادی و دموکراسی مخالف است.
* اگر اعراب به دنبال رسیدن به جامعه مدنی دموکراتیکی هستند که در آن همه برابرند، امکان ندارد که از راه دین سیاسی شده به آن برسند. زندگی مدنی فقط و فقط می‌تواند تابع قانون باشد، قانون تغییر پذیری که در شرایط گوناگون بتوان آن را تعدیل کرد.
* گفته‌ام و می‌گویم که با اراده ملت‌ها و انتخاب‌های دموکراتیشان احترام می‌گذارم، اما باز گفته‌ام و می‌گویم که حق دارم با حکومت موافق نباشم، هر حکومتی می‌خواهد باشد. من با هر حکومتی که بر اساس سلطه مطلق یا دیکتاتوری باشد مخالفم. جامعه اساسا شهروندی و مدنی است و انسان‌ها در آن، صرف نظر از تفاوت‌های دینی و قومی، برابرند.
* دین مجموعه‌ایست ازامورمطلقی که تغییرپذیرنیستند و مجموعه‌ای است از شعائروامورایمانی. دربرابر، حکومت امری زمانمند ودنیایی وعملی واراده متغیرات زندگیست که درآن هر فرد بدان لحاظ که فرد است، صرفنظر ازعقیده و جنسیتش، مد نظرست. وقتی دین را سیاسی کنی چاره‌ای نمیماند جزآنکه آنهم ازجنس امورمتغییرشود. واین ازآن یک ابزار سیاسی می‌سازد.
*‌ من هیچ وقت نگفته‌ام که باید اعراب از «نمونه اروپایی» پیروزی کنند. من گفتم اروپا فقط وقتی به دموکراسی رسید که قدرت را از دست کلیسا و تاریخ تفتیش عقاید بیرون کشید. با این همه همچنان بسیاری از کشورهای اروپا همچنان پایشان در دموکراسی می‌لنگد.
ذات فرهنگ نقد است. نه فقط نقد قدرت سیاسی و رفتارهای سیاسی رفتارهای سیاسی و اجتماعی روزمره، چنانچه در حیات روزمره ما اعراب رایج شده، که در نقد دیدگاه‌ها و امور مسلم پنداشته شده و مبانی و اصول. جنین چیزی با مفهوم فرهنگ رایج در تناقض است. ما در فرهنگی زندگی می‌کنیم که جرئت ورود به مباحث سرنوشت ساز یا انسانی یا فرهنگی بزرک را ندارد. در این میان، روشنفکر عرب چه می‌تواند بکند جز آنکه مبلغ این یا آن رویکرد فکری، یا این یا آن نظام، یا این یا آن حزب باشد؟ جای هم برای اصل آزادی اندیشه نمی‌ماند. 

آدونیس

آدونیسAdonis ، در اسطوره‌های یونان، نماد طبیعت و تجدید حیات سالانهٔ آن است.پسر کینوراس از دخترش مورها بود. وی جوانی زیبارو و معشوق آفرودیته بود. آرس که به آدونیس حسد می‌برد، به صورت گراز آمد و او را کشت. از خون آدونیس گل شقایق می‌روید و آفرودیته به غم می‌افتد.[۱] آفرودیته از پرسفونه خواست تا اجازه دهد آدونیس هر سال، چهار ماه در بهار زنده شود و به زمین بازگردد و از این‌رو آدونیس نماد تجدید حیات طبیعت است.
 

Ei kommentteja:

Lähetä kommentti