تراژدی رواندا: ننگ ونفرت براستعمارواستثماربورژوائی، شرم برارگانهای بورژوائی مسلّط برجهان ودریغ ودرد ازجهالت بشری که، بی پایان می نماید!

جمجمه های جانباختگان نسل کشی رواندا

روز ششم آوریل ۱۹۹۴ موشکی در نزدیکی فرودگاه کیگالی، پایتخت رواندا، به هواپیمای جونوال هابیاریمانا، رئیس جمهوری این کشور اصابت کرد.
در پی این حمله او که از قوم هوتو بود، به همراه سییرین نتاریامیرا، رئیس جمهوری بروندی، و هشت سرنشین دیگر این هواپیما کشته شدند. روز پس از این حادثه نسل‌کشی در رواندا آغاز شد که به کشته شدن دست‌کم ۸۰۰ هزار نفر منجر شد.
دو قوم هوتو و توتسی تا قبل از رسیدن استعمار گران آلمانی هم زیستی مسالمت‌آمیزی داشتند.
آلمان‌ها در رواندا سیاستی رادر پیش گرفتند که اقلیت توتسی که نسبت به اکثریت هوتو ثروتمند تر، قد بلند تر بوده و پوست روشن تری داشتند از امکانات بهتر زندگی و قدرت بیشتری برخوردار شدند.

این سیاست توسط بلژیکی‌ها که سرپرستی مستعمره رواندا را بعد از جنگ جهانی اول بر عهده داشتند و مبلغان مسیحی کلیسای کاتولیک روم که از قرن نوزدهم در رواندا حضور داشتند ادامه پیدا کرد. و تا انجا بود که هوتو یا توتسی بودن در شناسنامه افراد ذکرمی‌شد، ومثلاً یک هوتو ثروتمند می‌توانست خودرا به یک توتسی تغییر دهد تا از احترام و امکانات بیشتری بر خوردار گردد.
با آغاز نسل کشی سازمان یافته که ۱۰۰ روز طول کشید، ۸۰۰،۰۰۰(هشتصد هزار به آمار سازمان ملل) و یا ۱،۰۷۱،۰۰۰ (یک میلیون و هفتاد و یک هزار به آمار دولت رواندا) از قوم برتر توتسی و هوتوهای میآنه رو که از پیروی از دستورات هوتوهای تندرو ممانعت کرده بودند کشته شدند.
بیشتر قربانیان مردان، زنان، کودکان و نوزادانی بودند که توسط همسایه‌ها، همکاران و دوستان سابق خود کشته می‌شدند، رادیو رواندا همزمان به طور مداوم هوتوها را تشویق به قتل‌عام توتسی‌ها می‌کرد.
روزانه ۱۰،۰۰۰ نفر و ساعتی ۴۰۰ نفر و دقیقه‌ای ۷ نفر کشته می‌شدند.
در حدود ۲۵۰،۰۰۰ تا ۵۰۰،۰۰۰ زن و دختر توتسی در این مدت مورد تجاوز جنسی قرار گرفتند. بسیاری از آنها از روی عمد توسط مردان مبتلا به [ایدز] مورد تجاوز قرار گرفتند. اکنون بسیاری از زنان زنده مانده از نسل کشی در کشور رواندا مبتلا به ایدز هستند.
این فاجعه در مقابل چشمان باز دنیا با پوشش کامل خبری رسانه‌ها و بی‌عملی بسیار هولناک سازمان ملل و بی‌تفاوتی جامعه جهانی به بهانه عدم مداخله در امور داخلی رواندا انجام شد.
فرانسه رابطه نزدیکی با رژیم حاکم هوتوها داشت. قوای نظامی فرانسه در ماه ژوئن پس از آن که شورشیان هوادار جبهه میهن‌پرستان رواندا (RPF) موفق شدند جانیان را به عقب‌نشینی وادار کنند، وارد عمل شدند. ارتش فرانسه نظامیان و شبه نظامیانی که مسئول نسل کشی بودند را یاری رساند تا به زئیر (جمهوری دمکراتیک کنگو) بگریزند. این افراد هنوز خطری برای صلح در رواندا هستند.